Wprowadzenie: Celem pracy było porównanie wyników samooceny głosu za pomocą kwestionariusza niepełnosprawności głosowej (Voice Handicap Index - VHI) nauczycieli z dysfonią w odniesieniu do populacji osób z zaburzeniami głosu, niepracującej w zawodach wymagających obciążenia głosowego. Materiał i metody: Za pomocą wskaźnika VHI u 105 nauczycieli z dysfonią dokonano samooceny głosu, stanowiących grupę I. W grupie II znalazło się 60 pacjentów z pozazawodowymi zaburzeniami głosu, a w grupie kontrolnej 65 osób zdrowych, o prawidłowym głosie. Wyniki: Całkowity wynik wskaźnika VHI oraz wyniki w każdej z jego podskal (funkcjonalnej, emocjonalnej i fizycznej) były istotnie gorsze w grupach I i II w porównaniu z grupą kontrolną (p < 0,001). Największy odsetek badanych w grupie I i II prezentowało średnią niesprawność głosu (67% i 57%), natomiast dużą niesprawność z tego tytułu zgłaszało aż 20% nauczycieli i 16% przedstawicieli innych zawodów. Wszystkie osoby z grupy kontrolnej zgłaszały minimalne dolegliwości ze strony narządu głosu i wynik VHI mieścił się w najniższym przedziale. Nie uzyskano różnic w wynikach testu VHI między grupą I i II. Wnioski: Badania potwierdzają wartość wskaźnika VHI jako narzędzia samooceny głosu, przydatnego w diagnozowaniu dysfonii zarówno o podłożu zawodowym, jak i pozazawodowym. Med. Pr. 2009;60(4):283-288