Wstęp. W krajach wysoko rozwiniętych ekonomicznie choroby będące następstwem niskiej aktywności ruchowej stanowią istotny problem społeczny i ekonomiczny. Celem badania była ocena rekreacyjnej aktywności ruchowej w losowej próbie 200 mieszkańców miasta Łodzi w wieku produkcyjnym. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 100 mężczyzn i 100 kobiet - średnia wieku 44,9 ± 11,6 lat. Aktywność ruchową badanych oceniono za pomocą kwestionariusza aktywności ruchowej Seven Day Physical Activity Recall (SDPAR). Wyniki. Całkowity tygodniowy wydatek energetyczny w badanej grupie wynosił 2992,7 ± 974,8 kcal/tydzień. Uczestnicy badania przeznaczali średnio na rekreacyjną aktywność ruchową o umiarkowanej, dużej i bardzo dużej intensywności odpowiednio 2,5 ± 3,8, 0,2 ± 0,7 oraz 0,2 ± 1,0 godzin tygodniowo. Blisko połowa badanych nie brała udziału w żadnych zajęciach sportowo-rekreacyjnych. Spośród pozostałych badanych odpowiednio 14,8%, 15,4% wydatkowało na ten rodzaj aktywności ruchowej od 1000 do 1999 kcal/tydzień i 2000 kcal/tydzień lub więcej. Wyniki badania wskazują, że u 29,8% badanych tygodniowy wydatek energetyczny na rekreacyjną aktywność fizyczną osiągał wartości zalecane w promocji zdrowia oraz profilaktyce chorób układu krążenia i chorób metabolicznych. Wnioski. Konieczne są zdecydowane działania zmierzające do zwiększenia aktywności ruchowej osób dorosłych w Łodzi. Med. Pr. 2003;54(6):563-566