Wstęp: W Polsce problem zagrożenia hałasem rolników jest zagadnieniem mało znanym i niedocenianym przez gremia decyzyjne. Celem pracy było określenie zależności między poziomem narażenia na hałas w okresie całkowitej pracy zawodowej a wielkością ubytków słuchu. Materiał i metody: Zakres badań obejmował pomiary dozymetryczne hałasu, chronometraże prac rolnych oraz badania stanu słuchu 44 rolników w wybranej grupie. Podstawowym parametrem akustycznym była dawka stażowa. Analizę stanu słuchu rolników indywidualnych przeprowadzono w oparciu o 3 średnie, oznaczone jako PTA (średnia z tonów: 0,5; 1,0; 2 i 3 kHz), HFA (średnia z tonów: 3, 4 i 6 kHz) i CO (średnia z tonów: 1, 2 i 3 kHz). Zależność ubytków słuchu od dawki stażowej oznaczano metodą analizy regresji liniowej. Wyniki: Badania całorocznej ekspozycji na hałas rolników indywidualnych wykazały, że istnieje duże zagrożenie hałasem w okresie letnio-jesiennym, obejmującym 3 miesiące w roku (sierpień, wrzesień, październik). Stopień upośledzenia słuchu istotnie zwiększał się wraz z wiekiem i dawką stażową. Wnioski: Uzyskane w pracy wyniki badań pozwalają prognozować trend wzrastających ubytków słuchu w czasie ekspozycji zawodowej na hałas rolników. Med. Pr. 2008;59(2):149-158