Wstęp: W związku z powszechnością zaburzeń gospodarki węglowodanowej oraz w związku z dyskutowanym ryzykiem, jakie mogą stanowić powikłania cukrzycy dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, podjęto próbę oceny częstości występowania zaburzeń gospodarki węglowodanowej u kierujących pojazdami w transporcie publicznym. Materiał i metody: Dokonano analizy dokumentacji medycznej 570 kierowców transportu drogowego badanych w latach 2001-2007 w poradni medycyny pracy w mieście w Polsce liczącym 350 tys. mieszkańców. Wyniki i wnioski: U 47,54% kierowców transportu drogowego odnotowano stany hiperglikemiczne, a średnie stężenie glukozy na czczo wyniosło 99,9 mg/dl. Stwierdzono jeden udokumentowany stan przedcukrzycowy (nieprawidłową tolerancję glukozy), a u 263 osób (46,14%) odnotowano hiperglikemię bez rozpoznania ostatecznego. Chorobowość z powodu cukrzycy rozpoznanej w badanej grupie wynosiła 1,4% i była ponad trzykrotnie niższa niż w populacji Polski w podobnej grupie wiekowej. Co czwarty przypadek rozpoznanej cukrzycy został wykryty w trakcie badań okresowych. Ponadto u 2,45% badanych stwierdzono poziom glikemii, spełniający kryterium rozpoznania cukrzycy (stężenie glukozy na czczo ≥ 126 mg/dl).  Oceniono, że zarówno wiek owyżej 45. roku życia, jak i występująca we wcześniejszych badaniach hiperglikemia prawie trzykrotnie zwiększają ryzyko zaburzeń gospodarki węglowodanowej. Med. Pr. 2008;59(4):271-277