Wstęp: Choroby układu sercowo naczyniowego są jedną z głównych przyczyn zapadalności i umieralności w populacji ogólnej. Postępujące zanieczyszczenie środowiska naturalnego, a także zawodowa ekspozycja na metale ciężkie, w tym ołów, mogą przyczynić się do szybszego rozwoju chorób układu krążenia. Ołów jest uznanym czynnikiem ryzyka rozwoju nadciśnienia tętniczego i może brać udział w patogenezie miażdżycy. Celem niniejszej pracy jest dokonanie oceny wpływu zawodowej ekspozycji na ołów na czynność układu sercowo-naczyniowego. Materiał i metody: Przebadano 153 potencjalnie zdrowych ochotników, pracowników huty szkła kryształowego, pod kątem zaburzeń czynnościowych układu krążenia ocenianych na podstawie badania ultrasonografi cznego tętnic szyjnych, elektrokardiograficznego oraz wskaźnika kostka-ramię. Grupę badaną poddano jednocześnie ocenie toksykologicznej pod kątem zawodowej ekspozycji na ołów, a następnie przeanalizowano występowanie powiązań między stopniem intoksykacji a zaawansowaniem zmian w układzie krążenia. Wyniki: Wykazano liniową ujemną zależność między stężeniem ołowiu we krwi lub FEP a wartościami wskaźnika kostka-ramię w grupie pracowników z prawidłowym stężeniem cholesterolu całkowitego. U osób z podwyższonymi stężeniami ołowiu we krwi wykazano wyższe wartości ciśnienia tętniczego, a w elektrokardiogramie dłuższy odstęp QT. Ponadto odnotowano częste występowanie bloku prawej odnogi pęczka Hissa w badanej populacji (u 23% pracowników). Wnioski: Ołów jest niezależnym czynnikiem ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. Wskaźnikami tego ryzyka może być: podwyższone ciśnienie tętnicze, a u osób z prawidłowym stężeniem cholesterolu - zmniejszona wartość wskaźnika kostka-ramię. Med. Pr. 2008;59(5):355-363