Wstęp: Celem podjętych badań było określenie związku właściwości temperamentu (w rozumieniu Regulacyjnej Teorii Temperamentu) z poziomem odczuwanego przez kierowców stresu związanego z uczestnictwem w ruchu drogowym. Materiał i metody: Przeprowadzono badania w grupie 214 mężczyzn w wieku 21-65 lat, wykonujących pracę na stanowisku kierowcy. W badaniach zastosowano następujące techniki diagnostyczne: kwestionariusz „Formalna Charakterystyka Zachowania - Kwestionariusz Temperamentu (FCZ - KT)" Zawadzkiego i Strelaua, „Skala Spostrzeganego Stresu" Cohena oraz kwestionariusz „Zdarzenia w Ruchu Drogowym (ZRD)". Wyniki: W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że osobami silniej odczuwającymi stres w ruchu drogowym są te, które: a) efektywnie regulują stymulację, ale nastawione są na rozładowywanie pobudzenia, unikanie stymulacji, oraz b) nieefektywnie regulujące stymulację, nastawione na rozładowanie pobudzenia, ale angażujące się w sytuacje o wysokiej stymulacji. Wnioski: Wyniki badań wskazują na konieczność uwzględniania oceny temperamentu w działaniach mających na celu przeciwdziałanie stresowi w ruchu drogowym. Med. Pr. 2009;60(2):137-144