Wypadek drogowy należy do kategorii wydarzeń o charakterze traumatycznym i może powodować lękowe zaburzenie, znane w literaturze jako posttraumatic stress disorder (PTSD). Najczęstszymi psychologicznymi konsekwencjami wypadku drogowego są jednak zaburzenia afektywne, deficyty poznawcze (zaburzenia koncentracji uwagi i funkcjonowania pamięci), zaburzenia relacji społecznych, zakłócenia funkcjonowania zawodowego oraz fizyczne objawy stresu. W artykule omówiono program pomocy psychologicznej dla uczestników wypadków drogowych, który prowadzony jest we Wrocławiu. Zaprezentowano założenia teoretyczne programu oraz sposób jego realizacji. U podstaw założeń teoretycznych programu pomocy uczestnikom wypadków drogowych leżą założenia między innymi teorii Selye'a i Lazarusa. Autorzy artykułu odwołują się również do tzw. procesu terapeutycznej edukacji Everly'ego i Rosenfelda, którzy zalecają, aby proces odpowiedzialności za siebie wykorzystać w celach terapeutycznych. Wymaga to przede wszystkim dokładnego wyjaśnienia natury problemu, a następnie zapoznania się z potencjalnymi środkami zaradczymi. Program skierowany jest do wszystkich uczestników wypadku drogowego (ofiar, sprawców, świadków) oraz ich rodzin. Zajęcia prowadzone są w konwencji wykładu oraz zajęć praktycznych. Stosowana jest praca nad niepokojem i procesami poznawczymi, a także elementy treningu relaksacyjnego i treningu interpersonalnego (np. asertywności) oraz kinezjologii. Udzielana w ramach programu pomoc psychologiczna ma charakter interwencyjno-profilaktyczny. Interwencyjny, ponieważ odnosi się do skutków specyficznej sytuacji stresowej, jaką jest wypadek drogowy. Profilaktyczny, gdyż służy nadrzędnemu celowi, jakim jest poprawa bezpieczeństwa na drodze. W artykule przedstawiono też najważniejsze wnioski z realizacji programu, wyniki prowadzonej ankiety ewaluacyjnej oraz propozycje rozwinięcia działań psychologicznych skierowanych do uczestników wypadków drogowych. Med. Pr. 2009;60(5):405-413