Wstęp: Przekazywanie pacjentowi informacji jest jednym z obowiązków lekarza. W dostępnym piśmiennictwie nie ma badań dotyczących tej relacji. W pracy ocieniono wpływ wybranych cech demograficznych i klinicznych na komunikację lekarz-chory. Materiał i metody: Badaniu ankietowemu poddano 500 chorych z trzech oddziałów klinicznych. Zmienne niezależne obejmowały wiek chorych, płeć, wykształcenie, miejsce zamieszkania, zatrudnienie, formę zatrudnienia, stan cywilny i zarobki. Niezależnymi zmiennymi klinicznymi były liczba hospitalizacji oraz ich rozpoznanie ICD-10. Analizowano związki między wymienionymi cechami a realizacją obowiązku informowania chorego, jego wiedzą na temat posiadanych praw, subiektywną oceną dostępności i zakresu przekazywanej informacji, jej wpływem na ważność wyrażanej zgody oraz kompletnością udzielonej informacji. Oceniono wiedzę chorych z zakresu ich praw do powoływania powiernika w zależności od wykształcenia. Wyniki: Osoby z wykształceniem wyższym i średnim, zarabiające powyżej 1300 zł, istotnie lepiej oceniały realizację lekarskiego obowiązku. Inne zmienne nie były kryteriami różnicującymi. Na wiedzę chorych na temat ich praw miało istotny wpływ miejsce zamieszkania, wysokość dochodu i liczba hospitalizacji. Istotnie lepiej ocenili informacje pod względem dostępności i zakresu mieszkańcy dużych miast, lepiej uposażeni i z wykształceniem wyższym. Przekazane przez lekarza informacje pozwalały uznać zgodę za ważną istotnie wyraźniej u chorych z wykształceniem wyższym, zamieszkałych w większych miastach i lepiej zarabiających. Tylko 1/3 chorych miała poprawną wiedzę na temat prawa do powoływania powiernika. Wnioski: Realizacja lekarskiego obowiązku informowania oraz zakres, sposób przekazania i percepcja informacji, a także wpływ przekazywanej informacji na ważność zgody chorego zależą od wykształcenia, dochodu miesięcznego, miejsca zamieszkania, przyczyny i liczby hospitalizacji. Przyczyna hospitalizacji stanowi czynnik różnicujący w zakresie kompletności informacji udzielanej choremu przez lekarza. Med. Pr. 2010;61(2):165-181