Wstęp: Ekspozycję zawodową na HIV definiuje się jako kontakt pracownika z materiałem zakaźnym stwarzającym ryzyko zakażenia. Ryzyko zawodowej transmisji HIV jest niewielkie (0,09-0,3%), przy czym zdecydowanie wzrasta ono w przypadku m.in. znaczącego zabrudzenia przedmiotu krwią, głębokiego zakłucia, bezpośredniego kontaktu skażonej igły z tętnicą lub żyłą. Materiał i metody: Celem pracy było rozpoznanie sytuacji epidemiologicznej zakażeń HIV wśród pracowników służby zdrowia w województwie śląskim w latach 1999-2006, w tym opis rodzaju i okoliczności występowania ekspozycji zawodowych. Analizowano dane dotyczące ekspozycji zawodowych, zgromadzone w dokumentacji Ośrodka Diagnostyki i Terapii AIDS w Chorzowie. Wyniki: W analizowanym okresie odnotowano 789 ekspozycji zawodowych wśród personelu medycznego, przy czym większość dotyczyła kobiet (78,9%), a w odniesieniu do grupy zawodowej najczęściej dotyczyła pielęgniarek (65%) i lekarzy (17,5%). Do większości ekspozycji doszło w trakcie zakłuć (75,2%) w czasie wykonywania iniekcji i czynności porządkowych. Najczęściej zakłuwanym lub kaleczonym miejscem były palce kończyny lewej górnej (kciuk i drugi palec). W stosunku do ponad 60% eksponowanych pracowników (499 na 789 osób) wdrożono profilaktykę antyretrowirusową. Żaden z eksponowanych pracowników służby zdrowia nie uległ zakażeniu HIV. Wnioski: Należy kontynuować szkolenia w zakresie właściwego postępowania poekspozycyjnego wśród personelu medycznego. Istotnym czynnikiem w zakresie poprawy systemu monitorowania i wnikliwej analizy ekspozycji zawodowych jest opracowanie i wdrożenie do praktyki ujednoliconego narzędzia do zbierania danych (kwestionariusza). Med. Pr. 2010;61(3):315-322