Wstęp: Mimo postępującej mechanizacji produkcji rolnej populacja osób, które podlegają narażeniu na pestycydy nadal jest znacząca. Celem badania była ocena ekspozycji zawodowej rolników indywidualnych na wybrane pestycydy (MCPA i 2,4-D) — najczęściej stosowane w ich gospodarstwach rolnych. Materiał i metody: Model badania zakłada ocenę narażenia 24 rolników zamieszkujących tereny rolnicze województwa łódzkiego na 71 oprysków wykonywanych w ich gospodarstwach rolnych. Ocena narażenia na wybrane pestycydy została wykonana za pomocą badania materiału biologicznego (mocz) — rano, przed opryskiem (próbka A), wieczorem, po oprysku (próbka B) i następnego dnia (próbka C). Wyniki: Stężenie badanych pestycydów w moczu wzrastało w próbce moczu pobranej następnego dnia (C) do próbki moczu pobranej rano (A). Najniższe stężenie znaleziono w moczu A, natomiast najwyższe w moczu C. Czynnikami warunkującymi narażenie były: czas pobrania próbki (mocz C w stosunku do B) (p = 0,002), stężenie pestycydów w próbce moczu A (p = 0,012) oraz ilość preparatu stosowana do oprysku (p = 0,021). Stosowanie środków ochrony osobistej związane było natomiast z narażeniem badanych osób na granicy istotności statystycznej (p = 0,059). Wykazano, że rozrzut między narażeniami poszczególnych osób tylko w niewielkim stopniu wyjaśniają badane predyktory narażenia. Wnioski: Prezentowane badanie wykazało, że rolnicy indywidualni są eksponowani na pestycydy w związku z opryskami stosowanymi w ich gospodarstwie, oraz pozwoliło określić wielkość tej ekspozycji. Jest to szczególnie istotne zwłaszcza w Polsce, gdzie praktycznie nie przeprowadza się badań ekspozycji na pestycydy wśród rolników indywidualnych, które opierałyby się na metodzie monitoringu biologicznego. Przedstawione predyktory nie pozwoliły do końca wyjaśnić różnic w narażeniu, więc konieczne wydaje się przeprowadzenie badania większej populacji, które pozwoliłoby zapoznać się z rzeczywistymi predyktorami narażenia.