Toksyczne uszkodzenie wątroby stanowi poważny problem diagnostyczny w praktyce klinicznej lekarza medycyny pracy. Do rozwoju tej jednostki chorobowej dochodzi zarówno w wyniku ostrej, jak i przewlekłej ekspozycji na substancje toksyczne. Efektem końcowym oddziaływania substancji toksycznej na wątrobę może być regeneracja komórki wątrobowej, utrata jej funkcji lub martwica. Zachodzące w przebiegu toksycznego uszkodzenia wątroby zmiany morfologiczne w komórce wątrobowej mogą przebiegać w postaci jednego z czterech fenotypów: uszkodzenia komórki wątrobowej w mechanizmie cholestatycznym, uszkodzenia struktur wewnątrzkomórkowych, którym najczęściej towarzyszy upośledzenie funkcji enzymów metabolizujących ksenobiotyki, uszkodzenia mitochondriów lub uszkodzenia komórki w mechanizmie opóźnionej reakcji immunologicznej. W pierwszej części pracy poglądowej poświęconej mechanizmom toksycznego uszkodzenia wątroby autorzy pracy przedstawili aktualny stan wiedzy dotyczący mechanizmów prowadzących do powstawania zmian morfologicznych w hepatocycie w wyniku ekspozycji na ksenobiotyki.