Nabyte zespoły dysfunkcji układu mięśniowo-szkieletowego (zespoły przeciążeniowe) powodujące ograniczenie jego sprawności stanowią obecnie jeden z poważniejszych problemów w opiece medycznej nad pracownikami. Etiologia zespołów przeciążeniowych jest wieloczynnikowa, co oznacza, że czynniki zawodowe stanowią tylko jedną z wielu przyczyn sprzyjających rozwojowi tych schorzeń. Wśród czynników zawodowych zwiększających ryzyko wystąpienia zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego wymienia się czynniki fizyczne związane ze środowiskiem pracy czy sposobem jej wykonywania, takie jak pozycja ciała, wartość wywieranych sił, powtarzalność ruchów, dźwiganie ciężarów, drgania mechaniczne czy mikroklimat, a także czynniki psychospołeczne, takie jak nadmierne obciążenie ilościowe i jakościowe pracą, brak kontroli, brak wsparcia społecznego w pracy czy niepewność pracy. Następstwem zespołów przeciążeniowych układu mięśniowo-szkieletowego jest postępujące zmniejszenie jego sprawności, które powoduje ograniczenie lub nawet utratę zdolności do wykonywania pracy zawodowej, a tym samym - przedwczesne wykluczenie z aktywności zawodowej i społecznej. W artykule omówione zostały czynniki etiologiczne dolegliwości i zespołów przeciążeniowych układu mięśniowo-szkieletowego oraz częstość ich występowania wśród pracowników.