Wstęp: W doniesieniu przedstawiono podstawowe dane o chorobach zawodowych stwierdzonych w 2010 r. Materiał i metody:Podstawą opracowania były „Karty stwierdzenia choroby zawodowej" wystawione przez stacje sanitarno-epidemiologiczne w 2010 r. i przesłane do Centralnego Rejestru Chorób Zawodowych w Instytucie Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi.Dane przedstawiono z uwzględnieniem jednostek chorobowych, płci i wieku osób chorych, okresu narażenia w miejscu pracy na czynniki szkodliwe powodujące stwierdzoną patologię oraz w zależności od działów gospodarki narodowej i województw. Zapadalność scharakteryzowano za pomocą współczynników obliczanych w stosunku do liczby zatrudnionych lub do liczby pracujących. Wyniki: W 2010 r. stwierdzono 2933 przypadki chorób zawodowych. Współczynnik zapadalności wynosił 28,3 przypadków na 100 tys. zatrudnionych. Najwyższą zapadalnością charakteryzowały się pylice płuc (7,6 na 100 tys.) i choroby zakaźne lub pasożytnicze (7 na 100 tys.). Na następnych miejscach znalazły się ubytek słuchu (3,2 na 100 tys.) i przewlekłe choroby narządu głosu (3,1 na 100 tys.). W 77% przypadków chorób zawodowych okres narażenia na czynnik szkodliwy wynosił co najmniej 20 lat. W przemyśle najwyższą zapadalność odnotowano w górnictwie i wydobywaniu (368,2 na 100 tys.). Województwem o najwyższej zapadalności było śląskie (79,7 przypadków na 100 tys. zatrudnionych), a najniższy był współczynnik dla województwa mazowieckiego (9,7 na 100 tys.). Wnioski: Liczba przypadków chorób zawodowych w stosunku do poprzedniego roku zmalała o 213, tj. o 6,8%, a współczynnik zapadalności o 5,4%. W liczbach bezwzględnych największy spadek odnotowano w chorobach narządu głosu (o 302 przypadki, tj. o 48,5%), a największy wzrost w pylicach płuc (o 156 przypadków, tj. o 24,6%).