W artykule podjęto próbę określenia roli psychospołecznych czynników pracy w powstawaniu zaburzeń mięśniowo-szkieletowych u pracowników. Od blisko dekady są one przedmiotem badań, ponieważ zaobserwowano, że na zaburzenia te cierpią nie tylko osoby wykonujące obciążającą pracę fizyczną bądź osoby pracujące w niewygodnej, wymuszonej pozycji. Stres w pracy spowodowany różnymi psychospołecznymi uciążliwościami pracy może mieć znaczący udział w ich powstawaniu. Na podstawie jednego z najpopularniejszych obecnie modeli uwzględniających czynniki ryzyka w etiologii dolegliwości szyjnego odcinka kręgosłupa pokazano w artykule, że określone zmienne psychospołeczne i kulturowe (wymagania pracy i kontrola, zmienne osobnicze, indywidualne wartości, kultura grupy roboczej) mogą stanowić stresory zawodowe i działając wraz z czynnikami obciążającymi fizycznie, mogą prowadzić do stresu i występowania dolegliwości układu mięśniowo-szkieletowego. Wskazano, że do najczęściej wymienianych psychospołecznych uciążliwości pracy zalicza się nadmierne wymagania pracy (ilościowe i jakościowe), niską kontrolę w pracy oraz brak wsparcia społecznego. W artykule przedstawiono wyniki niektórych badań prospektywnych, uwzględniających rolę tych czynników w powstawaniu zaburzeń mięśniowo-szkieletowych u pracowników. Oprócz właściwości (czynników) pracy wskazano także na rolę innych zmiennych psychologicznych, takich jak zaangażowanie w pracę, perfekcjonizm, negatywna afektywność czy styl pracy, które okazały się w wielu badaniach istotnymi czynnikami ryzyka występowania zaburzeń mięśniowo-szkieletowych. Ostatecznie wskazano na opisywane w literaturze potencjalne mechanizmy powiązania między czynnikami psychospołecznymi a zaburzeniami mięśniowo-szkieletowymi, podkreślając, że większość z nich wymaga jeszcze potwierdzenia w przyszłych badaniach. Med. Pr. 2011;62(6):653-658