Abstract

Choroby układu krążenia są najczęstszym i bardzo istotnym problemem systemu opieki zdrowotnej, w tym opieki profilaktycznej nad pracownikiem. Są to z reguły schorzenia przewlekłe, szeroko rozpowszechnione w społeczeństwie i wymagające kosztownego leczenia. Stanowią jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności orzekanych w Polsce. Bardzo często dotyczą osób w wieku produkcyjnym, powodując długotrwałą absencję chorobową i częściową lub całkowitą niezdolność do pracy zawodowej. Są więc nie tylko problemem medycznym, ale także społecznym i ekonomicznym. Niska aktywność zawodowa osób z chorobami układu krążenia w wieku produkcyjnym wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na tworzenie i wdrażanie metod aktywizacji zawodowej wśród tych pracowników. W procesie tym kluczową rolę powinni odgrywać lekarze służby medycyny pracy. W przypadku pracowników niepełnosprawnych z chorobami układu krążenia decyzja o niepodejmowaniu aktywności zawodowej jest często z medycznego punktu widzenia nieuzasadniona. Wynika ona z braku dostatecznej wiedzy dotyczącej orzecznictwa i jest podyktowana obawą zarówno lekarza, jak i samego pracownika przed pogorszeniem stanu zdrowia. Istnieje więc potrzeba podjęcia działań edukacyjnych adresowanych do lekarzy sprawujących opiekę profilaktyczną nad pracownikami oraz do pacjentów, zwiększających szansę na aktywizację zawodową osób z chorobami układu krążenia. Med. Pr. 2012;63(1):105-115

Key words