Abstract

Wstęp: Zaburzenia głosu o podłożu zawodowym charakteryzują się bogatą symptomatologią, w której dominują objawy dyskomfortu w obrębie traktu głosowego. Z tego powodu w postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym ważne jest uwzględnienie tych dolegliwości. Celem pracy było zastosowanie skali dyskomfortu traktu głosowego (VTD) w ocenie efektów rehabilitacji dysfonii zawodowych. Materiał i metody: Badaniami objęto grupę 55 nauczycieli (średnia wieku: 47,2 lat), u których na podstawie badania foniatrycznego z wideostroboskopią rozpoznano dysfonie zawodowe. Zestaw testów diagnostycznych obejmował również: samoocenę głosu według wskaźnika niepełnosprawności głosu VHI, ocenę percepcyjną głosu według GRBAS, a także badanie za pomocą nowej skali VTD. Każdy z pacjentów poddany był intensywnej rehabilitacji głosu, uwzględniającej trening głosowy oraz edukację higieny głosu. Po zakończeniu terapii przeprowadzono badanie kontrolne z zastosowaniem ww. metod. Wyniki: Porównując wyniki uzyskane w badaniu wstępnym i kontrolnym, stwierdzono istotną poprawę po terapii (p = 0,000) w odniesieniu do wyniku ogólnego symptomów skali VTD - ocenianego zarówno w podskali częstotliwości (24,7 pkt vs 10 pkt), jak i podskali nasilenia (25,5 pkt vs 10 pkt). Pozytywne istotne efekty terapii zaobserwowano również we wskaźniku niepełnosprawności głosowej VHI (p < 0,05), a także w ocenie percepcyjnej głosu, z zastosowaniem skali GRBAS (p < 0,05). Ponadto badania dowiodły, że skala dyskomfortu traktu głosowego (VTD) charakteryzuje się wysokim współczynnikiem korelacji (r) pomiędzy podskalami, zarówno w badaniu wstępnym (r = 0,934), jak i kontrolnym (r = 0,935). Wnioski: Skala dyskomfortu traktu głosowego (VTD) wydaje się być wartościowym narzędziem, przydatnym w monitorowaniu postępów terapii zawodowych zaburzeń głosu. Med. Pr. 2012;63(2):141-152

Key words