Abstract

Wstęp: Celem artykułu jest zaprezentowanie polskiej adaptacji kwestionariusza SWING (Survey Work-Home Interaction - Nijmegen) do pomiaru interakcji praca-dom. Materiał i metody: Analizy przeprowadzono w oparciu o wyniki pochodzące od 2 grup badanych - reprezentatywnej pod względem płci i wieku próby mieszkańców miast w wieku produkcyjnym (N = 600) oraz 59-osobowej grupy pracujących poddanych 2-krotnemu badaniu kwestionariuszem SWING w celu ustalenia stabilności wyników w czasie. Wyniki: Rezultaty przeprowadzonych analiz wskazują, że polska adaptacja kwestionariusza SWING cechuje się zadowalającymi charakterystykami psychometrycznymi. Współczynniki korelacji pozycji z podskalą negatywnej relacji praca-dom zawierają się w przedziale 0,51-0,74, z podskalą pozytywnej relacji praca-dom w przedziale 0,26-0,60, z podskalą negatywnej relacji dom-praca - 0,54-0,68, z podskalą pozytywnej relacji dom-praca - 0,31-0,59. Współczynniki zgodności wewnętrznej α Cronbacha wynoszą: dla całej skali - 0,79, a dla podskal - od 0,73 do 0,89. Eksploracyjna analiza czynnikowa wykazała wysokie ładunki czynnikowe w każdym z 4 czynników (I: ładunki 0,58-0,81; II: ładunki 0,29-0,78; III: ładunki 0,60-0,80; IV: ładunki 0,28-0,74). Wartości wskaźników dopasowania, w modelu 4-czynnikowym, wyniosły dla NNFI - 0,91, RMSEA - 0,06 i CFI - 0,92, co oznacza, że model ten charakteryzuje się dobrym dopasowaniem do danych empirycznych. Wyniki analizy test-retest wykazały, że kwestionariusz SWING jest narzędziem wysoce stabilnym, o czym świadczą współczynniki korelacji (r) między pierwszym a drugim pomiarem, które mieszczą się w przedziale 0,63-0,84. Wnioski: Uzyskane wyniki są porównywalne z danymi psychometrycznymi oryginalnej wersji kwestionariusza. Med. Pr. 2012;63(3):355-369

Key words