Abstract

Wstęp: Obrażenia narządu wzroku są jednym z częstszych następstw urazów twarzoczaszki. Uraz może prowadzić do obniżenia ostrości wzroku, aż do ślepoty włącznie. Z kolei zajęcie mięśni okoruchowych prowadzi w konsekwencji do zaburzeń ruchomości gałki ocznej i wystąpienia podwójnego widzenia. Celem pracy była ocena wpływu urazu oczodołu na aktywność społeczną i zawodową pacjentów. Materiał i metody: Badaniem objęto 44 osoby po urazach oczodołu. Oceniano stan obiektywny narządu wzroku, a zwłaszcza ustawienie oczu oraz odczucia subiektywne pacjentów. U wszystkich osób przeprowadzono wywiad kwestionariuszowy dotyczący wpływu zaburzeń widzenia na wykonywanie codziennych czynności oraz na sytuację społeczno-zawodową. Wyniki: Wśród badanych przeważali pracownicy fizyczni, mieszkańcy miast, u których główną przyczyną urazu było pobicie. Większość miała dobrą ostrość wzroku, natomiast u wszystkich występowało podwójne widzenie, u 59% badanych znacznego stopnia. Zdolność do wykonywania dotychczasowego zawodu zachowało 45,5% osób, a 20,5% nie mogło pracować w swoim wcześniejszym zawodzie. Orzeczenie o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy otrzymało 23% badanych. Uraz oczodołu wpłynął również na widzenie funkcjonalne badanych i obniżył ich jakość życia - 30% z nich odczuwało istotne ograniczenia funkcji społecznych, a 12% było uzależnionych w codziennych czynnościach od innych osób. Wnioski: Uraz oczodołu i powstające wskutek tego podwójne widzenie jest istotnym czynnikiem wpływającym na aktywność zawodową. Dwojenie ogranicza zdolność pacjenta do powrotu do pracy, mimo braku uszkodzeń gałek ocznych i zwykle zachowanej dobrej ostrości wzroku. Przebyty uraz oczodołu z towarzyszącym mu podwójnym widzeniem nie wpływa istotnie na aktywność społeczną większości pacjentów ani zdolność prowadzenia pojazdów. Med. Pr. 2012;63(5):541-546

Key words